Bəzən düşünürəm: necə oldu ki, keyfiyyətli musiqi ilə böyüyən bir nəsil bu qədər zövqsüz və bayağı musiqilərə maraq göstərə bildi?
Bizim qulağımız bir zamanlar böyük bəstəkarların dəyərli əsərləri ilə sözün əsl mənasında qidalanırdı. Hər bir melodiya, hər bir sətir bir sənət incisi idi. İllər keçdi, zaman dəyişdi… və o dəyərli musiqilərin yerini təəssüf ki, ucuzlaşmış, ruhsuz mahnılar aldı.
Zaman ötdükcə, sanki musiqinin mahiyyəti dəyişdi. Dəyərlər sadələşdi, sənət kommersiyaya qurban verildi. Mahnılar artıq ruhu oxşamaq üçün deyil, sadəcə dinləyib keçmək üçün yaradılır. Sözlərdəki hikmət yox oldu, melodiyalardakı duyğular itdi.
Bəli, hər dövrün, hər üslubun öz dinləyicisi var. Bunu inkar edə bilmərik. Amma insanların estetik zövqünün bu qədər səthi hala gəlməsi, musiqiyə olan yanaşmanın bu qədər ucuzlaşması, açıqcası, düşündürücüdür. Görəsən, biz nəyi itirdik?
Bəlkə də məsələ təkcə musiqidə deyil. Cəmiyyət dəyişdi, ritm sürətləndi, texnologiya insanı səbrsiz etdi. Hisslər dərinlikdən səthə, sənət isə keyfiyyətdən kütləvi istehsala doğru yön aldı.
Ancaq ümid edirəm ki, insanlar bir müddət sonra bu bayağılıqdan yorulacaq və yenidən ruhu oxşayan, dəyər daşıyan musiqilərə üz tutacaq. Çünki həqiqi sənət və sənətkarlıq susa bilər, amma heç vaxt yox olmaz.
